Najstarsza pośrednia wzmianka na temat miejscowości Wiele pochodzi z 1352 roku, gdzie w tekście przywileju nadania wsi Górki Wangeriszowi z Cisewia mowa jest o „puszczy wielewskiej” (niem. Velymschen heyde) nad Wdą. Pierwszy zapis nazwy Wiele pochodzi z 1382, z przywileju nadania tej miejscowości prawa niemieckiego przez komtura z Tucholi – brata Henryka von Bullendorfa.
Obecny kościół parafialny zbudowano w latach 1904-1906 według projektu Rogera Sławskiego z Poznania. Zbudowany z inicjatywy ks. Jana Fethke na miejscu drewnianego kościoła z 1728 r. Po śmierci ks. Fethke budowę kościoła dokończył ks. Józef Szydzik. Kościół konsekrował 7 lipca 1912 roku ks. biskup pomocniczy pelpliński Jakub Klunder. Został wpisany do rejestru zabytków w 1998 roku.
Budynek orientowany, trójnawowy, na rzucie krzyża łacińskiego. Kościół utrzymany w stylu neobarokowym, murowany z cegły i otynkowany. We wnętrzu zachowane późnobarokowe wyposażenie częściowo przeniesione z poprzedniego drewnianego kościoła w 1906 roku. Wśród najcenniejszych zabytków wyróżnić można: łaskami słynący, barokowy obraz Matki Bożej Pocieszenia, wykonany techniką olejną na płótnie, przeniesiony do Wiela z Chojnic w 1852 r. Obraz zdobi suknia ze srebrnej blachy, częściowo złoconej. Dwie barokowe nastawy ołtarzowe: przy ścianie nawy północnej z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej i św. Józefa oraz przy ścianie nawy południowej z obrazem św. Barbary i św. Jana Nepomucena, a także trzy XVIII-wieczne retabula przeniesione z poprzedniego kościoła. Wśród nich nastawa zlokalizowana przy wschodniej ścianie nawy południowej pochodząca z 1753 roku (omówiona w niniejszej dokumentacji). W latach 1915-1927 w Wielu powstało Sanktuarium Męki Pańskiej zbudowane wg projektu Teodora Mayra z Monachium.
Firma KANNENBERG przeprowadziła kompleksowe prace od demontażu i przewiezienia niektórych części ołtarzu do pracowni do Torunia po zrekonstruowanie ubytków, pierwotnej warstwy malarskiej, złoceń oraz srebrzeń, co przywróciło wartość estetyczną i historyczną ołtarzowi.
