W 1657 r. wieś spustoszyli Tatarzy niszcząc również kościół. Odbudowano go w niedługim czasie w stylu barokowym. Z tego czasu (z 1723 roku) pochodzi obecna nastawa ołtarza głównego, a pierwotnie ewangelicka ambona ołtarzowa (omówiona w niniejszej dokumentacji). W latach 1657-1713 parafię w Marwałdzie obsługiwał pastor z Dąbrówna. W latach 1764-1800 proboszczem tutejszej parafii był Bartłomiej Mrąga, ojciec Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza, który spędził tu dzieciństwo. W 1721 r. do tutejszej parafii włączono kościół filialny w Dylewie, a w latach 1758-1767 także kościół w Elgnowie. W 1820 r. we wsi były 23 domy i mieszkało tu 165 osób. W zapiskach z 1861 roku Marwałd określano jako wieś szlachecką, wraz z cegielnią liczyła 336 mieszkańców. Według danych z 1895 r. wieś obejmowała 439 ha gruntów a mieszkało w niej 516 osób. W 1876 roku rozbudowano kościół. W 1939 r. we wsi mieszkało 665 osób. W 1972 r. w Marwałdzie powstała katolicka Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Pierwotnie w polu głównym znajdował się kosz ambony ze względu na funkcję obiektu jako ewangelickiej ambony ołtarzowej. Obecnie w jej miejscu umieszczony jest obraz ujęty prostokątną, zamkniętą trójbocznie, profilowaną ramą. Przedstawienie wykonane na płótnie, techniką olejną. Wizerunek ukazujący moment unoszenia Matki Bożej do nieba, na obłokach podtrzymywanych przez anioły.

Celem konserwacji i restauracji ołtarza jest powstrzymanie procesów degradacji i destrukcji obiektu oraz rekonstrukcja zniszczonych elementów poprzez rzeźbiarskie 10 odtworzenie utraconych form oraz rekonstrukcja warstwy malarskiej oraz złoceń i srebrzeń, a co za tym idzie przywrócenie wartości estetycznych i historycznych obiektu.