ołtarz serca jezusowego - Parafia pow. Matki Bożej Anielskiej w Lipsku
Parafia w Lipsku powstała wraz z założeniem miasta w 1580 roku. Pierwsze trzy drewniane kościoły (z 1582 r., 1606 r., 1754 r.) spłonęły. W XIX w. istniały tu (do 1876 r.) bractwa Różańca Świętego i św. Antoniego z Padwy. Zbudowana w 1857 r. prowizoryczna kaplica służyła wiernym do zlikwidowania w 1875 r. (ukazem cara Aleksandra II)parafii, włączonej następnie do parafii Krasnybór, Studzieniczna i Teolin (od 1877 r. do parafii Adamowicze). Dotychczasową kaplicę gubernator suwalski polecił zamknąć, a po dwóch miesiącach rozebrać (1876 r.). Parafię w Lipsku reaktywowano dopiero w 1905 r. W latach
1906-1914 wg planów Adama Piotrowskiego wzniesiono obecną murowaną neogotycką świątynię pw. Matki Bożej Anielskiej, zniszczoną w 1915 r. podczas działań wojennych, a odbudowaną w latach 1920-1925. Obiekt ten konsekrował biskup łomżyński Stanisław Kostka Łukomski 8 września 1929 r.
Przy południowej ścianie transeptu nawy, obok skrzyżowania nawusytuowany jest drewniany neogotycki ołtarz (omówiony w niniejszej dokumentacji) z figurą Najświętszego Serca Jezusowego. Nastawa wraz z ołtarzem powstała w Zakładzie stolarskim Józefa Grunwald w Warszawie w 1929 roku.
W centralnej części ołtarza znajduje się metalowa figura Chrystusa. Chrystus ukazany pełno postaciowo, wskazujący lewą ręką na Swoje przebite Serce oraz prawą ręką błogosławiącego. Wnęka wewnątrz ozdobiona prostą złotą ramą. Od frontu niszę zdobi proste laskowanie zwieńczone głowami Aniołów oraz dekoracja maswerkowa wypełniająca ostrołuczne zamknięcie wnęki.
Celem konserwacji i restauracji ołtarza było powstrzymanie procesów degradacji i destrukcji obiektu oraz rekonstrukcja zniszczonych elementów poprzez rzeźbiarskie odtworzenie utraconych form oraz rekonstrukcja warstwy malarskiej oraz złoceń, a co za tym idzie przywrócenie wartości estetycznych i historycznych obiektu.
W ramach prac przeprowadzono:
- demontaż części elementów ołtarza,
- przewiezienie elementów do pracowni konserwatorskiej w Toruniu,