Znajdowały się w nim cztery ołtarze. Gruntowne remonty przeprowadzono m.in. w r. 1805 i 1870 oraz po wojnie. W 1882 r. Ernest H. Biernacki wykonał w świątyni siedmiogłosowe organy o trakturze mechanicznej. W latach 1935-1936 miała miejsce rozbudowa kościoła według projektu Stanisława i Tadeusza Jakimowiczów z 1933 r. Przedłużono wówczas nawę, jej przykrycie i prezbiterium otrzymało wspólną kolebkę. Polichromię wykonał i zaprojektował po 1946 r. Władysław Drapiewski. Kościół jest orientowany, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany, na otynkowanej podmurówce. W jego wnętrzu, w prezbiterium znajduje się ołtarz główny św. Jana Nepomucena z XVII/XVIII w. i obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z 1882 r., na zasuwie św. Anna nauczająca Maryję z 1912 r. oraz późnobarokowa ambona z 1ćw. XVIII wieku. Ponadto w kościele usytuowane są ołtarze boczne: św. Józefa i św. Barbary z 1 ćw. XVIII w., który prawdopodobnie został przeniesiony z kościoła w Łubkach (omówiony w niniejszej dokumentacji); ołtarz Ukrzyżowania z krucyfiksem z XVII w., późnobarokowa chrzcielnica z XVIII w.

Celem konserwacji i restauracji nastawy było powstrzymanie procesów degradacji i destrukcji obiektu oraz rekonstrukcja zniszczonych elementów poprzez rzeźbiarskie odtworzenie utraconych form oraz rekonstrukcja warstwy malarskiej oraz złoceń i srebrzeń, a co za tym idzie przywrócenie wartości estetycznych i historycznych obiektu.

W ramach prac przeprowadzono:

• - demontaż nastawy ołtarzowej i transport do pracowni konserwatorskiej w Toruniu ,
• - badania odkrywkowe w celu ustalenia warstw wtórnych,
• - usunięcie przemalowań metodą chemiczną,
• - odtworzenie odłamanych i zdegradowanych fragmentów ornamentów, wzmocnienie połączeń oraz scalenie ułamanych elementów,
• - odtworzenie brakujących elementów konstrukcyjnych,
• - nałożenie werniksu retuszerskiego,
• - rekonstrukcja warstwy pozłoty,
• - wykonanie uzupełnień warstwy malarskiej,
• - nałożenie werniksu końcowego satynowego,
• - montaż zabytku w kościele parafialnym.