Dobrów położony jest 7 km od Koła w pobliżu drogi prowadzącej do Brudzewa i Turku. W XII w. wieś należała do cystersów, w 1290 r. przeszła na własność arcybiskupów gnieźnieńskich. W pustelni położonej nad brzegiem Warty po ustąpieniu ze stolicy arcybiskupiej w Gnieźnie dożył swych dni bł. Bogumił Leszczyc (ur. ok. 1116 — zm. w 1182 r.). Jego relikwie w 1668 r. zostały przeniesione z Dobrowa do Uniejowa. Parafia w Dobrowie erygowana została w 2 poł. XII wieku. Obecny kościół parafialny p.w. Trójcy Świętej, murowany, został wzniesiony prawdopodobnie w 1764 r. przez ks. Pawła Rossowskiego, miejscowego proboszcza, w stylu barokowym. Kaplica pw. błogosławionego Bogumiła na Puszczy została wzniesiona w 1788 roku. W czasie II wojny światowej Niemcy zrabowali z kaplicy sygnaturkę, trzy obrazy, portatyl, nakrycia ołtarzowe oraz rozebrali jej ogrodzenie.

Kaplica położona jest na rozlewiskach rzeki Warty na południe od wsi Dobrów. Drewniana, nieorientowana, z niższym prezbiterium skierowanym na południe. Konstrukcji zrębowej, oszalowana, została wzniesiona na ceglanym fundamencie. Jednonawowa z nieco niższym, zamkniętym niemal prosto (w rzeczywistości pięciobocznie) prezbiterium. Dwuspadowy, kryty blachą dach ozdobiony jest wzniesioną na ośmiokątnej podstawie wieżyczką na sygnaturkę, której blaszany cebulasty hełm z latarnią zwieńczony jest krzyżem. Kryte płaskim stropem wnętrze wyposażone jest m. in. w barokowy ołtarz oraz wyrzeźbiony w 1890 r. przez krakowskiego rzeźbiarza Antoniego Kurzawę (1843-1898) kamienny sarkofag bł. Bogumiła. Na belce tęczowej widnieje data budowy kaplicy. Na zadrzewionym terenie przykościelnym usytuowana jest studnia błogosławionego Bogumiła otoczona metalowym, kutym ogrodzeniem.