Wieś Blichowo w XV i XVI w. należała do Blichowskich herbu Prus II. Parafia została tu erygowana prawdopodobnie w I poł. XIV w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1441 r. W XVI w. we wsi istniał drewniany kościół pod wezwaniem św. Anny, do którego dobudowano drewnianą kaplicę, rozebraną ok. 1590 r. Świątynia przetrwała prawdopodobnie do początku XVIII w. W latach 1725-1728 kościół został gruntownie przebudowany lub wybudowany na nowo, staraniem proboszcza ks. Wawrzyńca Żywickiego, z fundacji Marianny ze Skarbków i Andrzeja Zaborowskiego, podstolego łomżyńskiego. Znajdowały się w nim cztery ołtarze. Gruntowne remonty przeprowadzono m.in. w r. 1805 i 1870 oraz po wojnie. W 1882 r. Ernest H. Biernacki wykonał w świątyni siedmiogłosowe organy o trakturze mechanicznej. W latach 1935-1936 miała miejsce rozbudowa kościoła według projektu Stanisława i Tadeusza Jakimowiczów z 1933 r. Przedłużono wówczas nawę, jej przykrycie i prezbiterium otrzymało wspólną kolebkę. Polichromię wykonał i zaprojektował po 1946 r. Władysław Drapiewski. Kościół jest orientowany,drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany,na otynkowanej podmurówce. W jego wnętrzu, w prezbiterium znajduje się ołtarz główny św. Jana Nepomucena z XVII/XVIII w. i obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z 1882 r., na zasuwie św. Anna nauczająca Maryję z 1912 r. oraz Ambona późnobarokowa z 1ćw. XVIII wieku(omówiona w niniejszej dokumentacji).Ponadto w kościele usytuowane są ołtarze boczne: św. Józefa i św. Barbary z 1 ćw. XVIII w. (przeniesiony z kościoła w Łubkach); ołtarz Ukrzyżowania z krucyfiksem z XVII w., Chrzcielnica późnobarokowa z XVIII w.
PRZEBIEG KONSERWACJI I RESTAURACJI
Prace rozpoczęto od demontażu ambony ze ściany kościoła. Najpierw zdemontowano rzeźby świętych z kosza, następnie schody wraz z balustradą, później kosz oraz baldachim. Podczas tych działań okazało się, że schody oraz podest ambony uległy silnej degradacji. Poszczególne elementy ambony przetransportowano do pracowni konserwatorskiej w Toruniu, gdzie następnie wykonano badania odkrywkowe w celu ustalenia poszczególnych warstw malarskich. Główne płaszczyzny obiektu, od frontu pokryte były dwiema warstwami farby: wierzchnia olejna w kolorze białym, pierwotna w odcieniu złamanej bieli.
Elementy architektoniczne w postaci gzymsów oraz kopuła pod koszem posiadały trzy warstwy farby: wierzchnia olejna w kolorze białym, następnie przemalowania w odcieniach ciemnego beżu oraz oryginalna błękitna. Ornamenty oraz dekoracje posiadały ślady złoceń. Rzeźby świętych częściowo były polichromowane (głowy, ręce, części szat i obuwie), złocone oraz srebrzone (głównie na szatach). Gołębica posiadała ślady srebrzeń. Następnie wykonano dezynsekcję oraz odrobaczono poszczególne części ambony za pomocą Xireinu. Zdemontowano zdegradowane elementy schodów oraz podestu ambony, których nie dało się uratować, a pozostałe wzmocniono i zaimpregnowano Palaroidem B72 w toluenie. Kolejną czynnością było oczyszczenie z przemalowań, które wykonano stosując środki chemiczne, głównieprzy pomocy Remosolu, który następnie neutralizowano acetonem. Środki te szczególnie wykorzystywano przy rzeźbach oraz elementach ornamentalnych pokrytych szlagmetalem. Jednakże większość powierzchni najlepiej oczyszczało się mechanicznie, przy użyciu opalarki.
Po usunięciu warstw wtórnych przystąpiono do odtworzenia odłamanych szczegółów anatomicznych rzeźb i fragmentów ornamentów za pomocą kitu Araldite 427 HV, wzmocnienia połączeń oraz scalenie ułamanych elementów (przy pomocy kołków drewnianych, klejuRacolorazkleju poliuretanowego). Ponadto wykonano niezbędne prace stolarskie przy samej konstrukcji ambony w postaci flekowań, odtworzenia kilku brakujących elementów. Przy mniejszych ubytkach, w zależności od miejsca nałożono kity klejowo trocinowe.Wymienionorównież część zdegradowanych desek podestu orazzrekonstruowano zniszczoną konstrukcję schodów. Drewno wykonano uzupełnienia zabezpieczono środkami do ochrony drewna firmy Remmers.
Następnie przystąpiono do uzupełnień ubytków zaprawy na niemal całej powierzchni obiektu używając gruntów kredowo klejowych. Nałożono werniks retuszerski firmy Lefranc. Elementy złocone pozłocono metodą na poler, na czerwonym pulmencie używając złota 23 i 3/4karata w kolorze Rosenoble – Doppel – Gold. Miejscowo wykonano złocenia w technice KolnerInstacoll System i na mixtion akrylowy złotem transferowym. Srebrzenia wykonano na pulmencie czarnym (spoiwo polialkohol winylu) srebrem w proszku. Złocenia i srebrzenia zabezpieczono lakierem ochronnym Zaponlack. Po wykonaniu złoceń i srebrzeń uzupełniono warstwy malarskie na poszczególnych elementach ambony za pomocą farb akrylowych. Części konstrukcyjne w kolorze złamanej bieli w ciepłej tonacji, elementy architektoniczne w odcieniach szarości, na rzeźbach wykonano retusze polichromii. Warstwy malarskie zabezpieczono werniksem końcowym satynowym firmy Lefranc. Po wykonaniu wszystkich prac poszczególne części ambony przewieziono do kościoła i zamontowano zgodnie z pierwotnym usytuowaniem.
