Ołtarz - Parafia nawiedzenia NMP w Chrząstowie, Kościół filialny Podwyższenia Krzyża Świetego w Biskupnicy
Parafia Chrząstowo powstała w XIV wieku. Obecne kościoły filialne w Barkowie i Biskupnicyna początku tworzyły oddzielne świątynie parafialne.W XVI wieku z powodu reformacjiwszystkie trzy kościoły przyłączone zostały do parafii Człuchów.
Dopiero w 1873 roku Chrząstowo otrzymało razem z dwoma sąsiednimi kościołami swojego duszpasterza. W maju 1905 r. została ustanowiona parafia w Chrząstowie z kościołami filialnymi w Barkowie i Biskupnicy.
Kościół parafialny w Chrząstowie pochodzi z końca XVII wieku, jest drewniany, dach pokryty gontem. Rozbudowany w 1887 roku. Wewnątrz znajduje się ołtarz główny z obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej pochodzący z kaplicy zamkowej w Człuchowie.
Obecny kościół filialny w Barkowie pw. Trójcy Świętejzostał zbudowany w 1907 roku. Przed II wojną światową służył wiernym protestanckim. Został zaadaptowany na katolicki ze względu na pożar wcześniejszej świątyni katolickiej pochodzącej z 1713 roku.
Dzisiejszy kościół filialny w Biskupnicy wybudowano dla społeczności protestanckiej w 1885 roku. Po II wojnie światowej został przekształcony na rzymsko-katolicki. Budynek jest murowany z ciosów kamiennych. W miejscowości istniał wcześniej kościół katolicki pochodzący z 2. poł. XVIII wieku, wybudowany w konstrukcji szkieletowej. Jednakże jego nie wielkie rozmiary nie wystarczały dla tutejszych wiernych. W 1953 roku przeniesiono więc nabożeństwa do kościoła ewangelickiego, zbudowanego z ciosów kamiennych. W tym czasie przeniesiono także większość wyposażenia z dawnego kościoła: rokokowy ołtarz główny z XVIII w., konfesjonał, krzyż ołtarzowy z 1751 roku (omówiony w niniejszej dokumentacji). Na wieży zawisły spiżowe dzwony z 1501 roku. Dawny kościół ze względu na zły stan techniczny rozebrano w latach 90. XX wieku.
W centralnej części ołtarza umieszczony jest obraz przedstawiający Grupę Ukrzyżowania. Wizerunek przedstawia rozpostartego na krzyżu Chrystusa z modlącymi się dwiema postaciami oraz wedutą na dalszym planie. Obraz wykonany techniką olejną na płótnie. Obraz ukazuje dość wyidealizowane ciało Chrystusa z mocno wyciągniętymi rękoma, lekko pochyloną głową w prawo oraz delikatnie wygiętymi nogami. Twarz pociągła z dużymi, otwartymi powiekami, niewielkim nosem, lekko rozwartymi ustami oraz ciemną brodą. Włosy długie również ciemne, spływające na prawe ramię. Głowa ukoronowana dość bujnym cierniem z gęsto umieszczonymi kolcami. Ciało szczupłe, z mocno zarysowanymi elementami anatomicznymi, mięśniami brzucha oraz żyłami na rękach oraz wąskimi biodrami. Biodra przepasane mocno fałdowanym perizonium, którego koniec zwisa z lewej strony postaci. Na torsie widoczny ślad męki w postaci przebitego prawego boku. Dłonie lekko rozszerzone, przebite gwoździami w miejscu śródręcza. Nogi lekko zgięte w kolanach, złączone, stopy przebite dwoma gwoździami w miejscu śródstopia. Chrystus przybity do drewnianego, prostego, brązowego krzyża. Na szczycie pionowej belki umieszczony jest titulus w formie zwijającego się pergaminu z namalowaną, czarną farbą inskrypcją INRI.
Celem prac było powstrzymanie dalszych procesów degradacji ołtarza i przywrócenie jego walorów estetycznych i historycznych poprzez usunięcie wtórnych warstw oraz przywrócenie oryginalnej kolorystyki ołtarza.